Obiekt zalicza się do Szlaku Bożego Miłosierdzia i Szlaku Świętych Wileńskich.
W latach 1932-1934 bł. M. Sopoćko mieszkał obok klasztoru, w domu należącym do Sióstr Wizytek i tam pisał swoją pracę naukową. W 1933 r. będąc spowiednikiem Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, spotkał się ze św. Faustyną, która mu opowiedziała o woli Pana Jezusa, związanej z namalowaniem obrazu. Ponieważ w tym samym domu mieszkał i pracował malarz Eugeniusz Kazimirowski, bł. M. Sopoćko poprosił go, aby namalował Obraz Jezusa Miłosiernego. To tu w 1934 r. przez pierwsze pół roku kilka razy w tygodniu przychodziła św. Faustyna, aby zobaczyć jak przebiegają prace nad malowaniem obrazu i udzielić dalszych wskazówek.
Górka Zbawiciela w Wilnie jest historycznym centrum Miłosierdzia, gdyż od XVII w. znajdowały się tu klasztory Wizytek, Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia (Szarytek). Założycielem Zgromadzenia Misjonarzy był św. Vincent de Paul – opiekun organizacji charytatywnych, natomiast Wizytka siostra św. Małgorzata Maria Alacoque, która w XVII w. doznawała widzeń Jezusa Chrystusa, została inicjatorką kultu Serca Jezusa.
W okresie komunizmu w klasztorze Wizytek oraz w Kościele został utworzony zakład karny, w klasztorze Misjonarzy – szpital. Obecnie działają tu Siostry ze Zgromadzenia Jezusa Miłosiernego i prowadzone przez nie hospicjum. Kaplica klasztoru znajduje się w dawnej pracowni malarza Eugeniusza Kazimirowskiego. Czczone są w niej relikwie św. Faustyny i bł. M. Sopoćki.